عبدالله محمد خير «كفاية عزاب»

ما بتلاقى عيونى شوف حالا البقى انت من فارقتها النوم فارقه
كل يوم بالشوق عليك متحرقه ما لقت لو نظره منك تسرقه
ما كفاها عذاب كفاها اذى وشقى ماله من دون خلقو فيك متعلقه
وقلبى مالو الدنيا غيرك طلقه انت ياكا الغايه ان عدم ان لقه
فى رحابك ديمه روحى محلقه كيف وصولى عليك مداخلى مغلقه
فى شوق قبل المروق انتاوقه شان بروق ساعتى اللشوفه مروقه
والعطور جم المرايه مروقه راقى ذوق المن صغيرة مذوقه
قام نزل فى الداره بالحيل ضيقه حير العباد قالو جلا الخالقه
لونو زى قمحا مصوبر فى التقه نازله زى الليل ضفايرو مفرتقه
الهدوم الفوق عطر معيقه الكفوف مطليه حنه مطبقه
البعيده جروحنا تانى يفتقه غيمه صبت فوقنا خمره معتقه
عيده تانى النظره فينا ودققه كان ايديك قلت السلام بيبققه
يا أم براطما عطشى يابسى مشققه قصدى فيك وامالى الله يحققه